W kolbuszowskim skansenie zostały już zgromadzone takie budynki jak stajnia, suszarnia runa leśnego, stodoła, spichlerzyk oraz suszarnia-wyłuszczarnia nasion, a także trak do drewna. Została przywieziona drewniana leśniczówka, która doczekała się kolejnego etapu rekonstrukcji, polegającego na wykończeniu i wyposażeniu wnętrza. W historycznej leśniczówce znajduje się sześć pomieszczeń, takich jak hol, kancelaria leśniczego, kuchnia, a także mieszkalne pokoje użytkowe.

Właśnie teraz rozpoczęliśmy etap poszukiwań elementów wyposażenia do opisanej leśniczówki i gromadzimy wszelkie przedmioty użytkowe, wykorzystywane niegdyś w leśniczówce, np. kałamarz, godło, liczydło, mapa ścienna, wieszak, ale również pamiątki związane z łowiectwem, często spotykane w dawnych, lasowiackich chatach, które można by wykorzystać do zaaranżowania wszystkich pomieszczeń.

Co prawda okres wiosennych porządków mamy już dawno za sobą, ale jeśli ktoś chciałby przyczynić się do kompletowania zbiorów do wyposażenia zabytkowej leśniczówki, właśnie teraz może zajrzeć na strych, czy do piwnicy w poszukiwaniu „skarbów” po rodzicach, dziadkach, czy pradziadkach. Żeby przekazać jakiś przedmiot, który mógłby posłużyć do wykorzystania na ekspozycji, prosimy przesyłać zdjęcia przedmiotu z krótkim opisem na adres e-mail kinga.mazur@krosno.lasy.gov.pl.

Tekst i zdjęcia: Kinga Mazur

Szanowni Państwo,

W nawiązaniu do dotychczasowych działań leśnych w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020, uprzejmie informujemy, iż w okresie od 3 sierpnia do 11 września trwa już trzeci nabór wniosków o wsparcie dla właścicieli lasów prywatnych, w ramach poddziałania 8.5 ,, Wsparcie na inwestycje zwiększające odporność ekosystemów leśnych i ich wartość dla środowiska”.

Szczegółowe informacje na temat możliwości korzystania z pomocy można otrzymać w jednostkach; Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, Ośrodkach Doradztwa Rolniczego oraz w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi na www.gov.pl/rolnictwo jak i w załączonej ulotce.

W w/w sprawie można kontaktować się telefonicznie z Specjalistą ds. LN w Nadleśnictwie Kolbuszowa tel. 691911154, 17 5812124 oraz boguslawa.ciosek@krosno.lasy.gov.pl

                      Bogusława Ciosek

W leśnictwie Malinki (Nadleśnictwo Lesko) spotyka się niecodziennych rozmiarów wejmutki. To gatunek szybkorosnący, choć w naszych warunkach trapiony chorobami. Na zdjęciach z okresu międzywojennego można zobaczyć, że drzewa te były wówczas już sporych rozmiarów.

Z kolei na terenie Nadleśnictwa Baligród, na stromym zboczu w granicach nieistniejącej dziś wsi Sukowate, przetrwało stanowisko kosodrzewiny, posadzonej niegdyś na stromym, osuwającym się zboczu.

- Na podstawie badań przeprowadzonych przy pomocy świdra Presslera wiek kosówki można oszacować na około sto lat, przy czym trzeba zaznaczyć, że pokrój krzewów wskazuje na ich pochodzenie z Alp, a nie z Karpat – mówi Marcin Scelina, botanik, leśniczy z Nadleśnictwa Baligród. - To jedyne tak stare stanowisko kosodrzewiny w lasach Podkarpacia. Na tymże miejscu można też napotkać okazy sosny smołowej, gatunku pochodzącego z Ameryki Północnej. To drzewo o tyle ciekawe, że należy do sosen trójigłowych, w odróżnieniu do dwuigłowej sosny zwyczajnej czy pięcioigłowej limby oraz wejmutki. Z jednej nasady u sosny smołowej wyrastają trzy igły. Co ciekawe drzewo to, jak sama nazwa wskazuje, obfituje w żywicę i charakteryzuje się dużą siłą przetrwania w trudnych warunkach. Uszkodzenia aparatu asymilacyjnego rekompensuje sobie wykształcaniem dodatkowych pędów bezpośrednio z pnia.

Na tym samym wzgórzu spotkać można dorodne okazy sosny wejmutki i Banksa, również pochodzących z Ameryki Północnej.

Autor tych eksperymentów to August hr. Krasicki, właściciel dóbr leskich, który w latach 1918-1927 piastował funkcję prezesa Polskiego Towarzystwa Leśnego (PTL). Krasicki był leśnikiem z wykształcenia, ukończył bowiem wydział leśny akademii w Tharandcie pod Dreznem. Był ochotnikiem legionistą i uczestnikiem wojny polsko-bolszewickiej w 1920 roku, awansując do stopnia rotmistrza i funkcji adiutanta dowódcy armii. Publikował w Roczniku Towarzystwa Dendrologicznego m.in. ciekawe artykuły o drzewach w Bieszczadach, jak również na łamach Sylwana, wydawanego przez PTL. W swych lasach wprowadzał innowacyjną gospodarkę, eksperymentując m.in. ze świerkiem – wyhodował odmianę tego gatunku, od jego nazwiska nazwaną Picea crasiciana.

W dniu 3 lipca 2020 r. odbyły się u nas warsztaty szkoleniowe dla drwali. Wzięło w nich udział dwunastu pilarzy, którzy na co dzień pracują przy pozyskaniu, czyli ścince i zrywce drewna. Najważniejszym celem, dla którego przeprowadzamy warsztaty wcale nie jest wyłonienie najlepszego drwala, tylko przypomnienie wszystkim pracującym na co dzień w lesie, że najważniejsze jest ich bezpieczeństwo.

Prace wykonywane przy pozyskaniu drewna są najbardziej niebezpiecznymi pracami wykonywanymi w lesie. Wystarczy chwila nieuwagi, pośpiech i można zapłacić bardzo wysoką cenę, jaką jest nasze życie.

Podczas warsztatów zawodnicy biorą udział w czterech konkurencjach – ścince drzewa, przygotowaniu pilarki do pracy, złożonej przerzynce kłód oraz dokładności przerzynki. W każdym zadaniu muszą wykazać się precyzją, skupieniem, pełną uwagą oraz przede wszystkim zachować wszystkie zasady bezpieczeństwa i higieny pracy.

Po paru godzinach rywalizacji – udało się nam wyłonić trzech najlepszych zawodników. Trzecie miejsce z sumą 1013 pkt. zdobył Zbigniew Dragan, drugie miejsce i 1016 pkt. uzyskał Jerzy Magda. Na pierwszym, najwyższym miejscu na podium stanął Marian Bajek, który uzyskał aż 1033 pkt.

Jak podczas wszystkich naszych warsztatów, nie ma przegranych, dlatego każdy z zawodników dostał drobny upominek, a dodatkowo pierwsza trójka pamiątkowe, jak na pilarzy przystało, drewniane medale. Dziękujemy serdecznie za udział i zapraszamy do rywalizacji za rok. Życzymy wszystkim osobom pracującym w lesie, aby wykonywane przez nich zadania były jak najbardziej bezpieczne, pełne opanowania i spokoju.

Tekst: Kinga Mazur

Fotografie: Dariusz Tabisz

Jest przysadzista, posiada szeroką koronę, a najniższe konary łukowato przeginają się niemal do samej ziemi. Krótki i gruby pień szybko się rozgałęzia na mnóstwo trudnych do policzenia gałęzi czy mniejszych gałązek. Kora na nim jest już spękana, pobrużdżona i ciemnoszarego koloru.

Lipa rośnie na prywatnej posesji, a jej właściciel Tadeusz Kurek jest zdecydowany ustanowić ją pomnikiem przyrody. W krajobrazie typowo rolniczym, pozbawionym większych kompleksów leśnych, a nawet okazalszych drzew, jest swego rodzaju rodzynkiem.

Według ustnego przekazu miejscowej ludności lipa znajduje się na dawnych terenach tzw. pańskich. W połowie XIX w. (w tym właśnie czasie mogła zostać posadzona) majątek, w skład którego wchodziła m.in. Dulcza Wielka, należał do hr. Atanazego Raczyńskiego, zaś po roku 1851 do jego żony ˗ hr. Anny z Radziwiłłów Raczyńskiej. W rodzinie Raczyńskich pozostawał prawie do końca XIX w.

Dawniej, kiedy Bóg obdarzał rodzinę dzieckiem, sadzono koło domu młodą lipkę, wierząc w tajemniczy związek między siłą życiową i przydatnością tego drzewa, a cechami i losem nowo narodzonego człowieka. Dobroć, łagodność, głęboki spokój i szczodrość to cechy od wieków łączone właśnie z tym drzewem.

Nie wiemy, czy nasza lipa też z tego powodu została posadzona, bardziej prawdopodobne jest, że posadzono ją na skraju pól, aby mogła dawać cień pracującym na polu rolnikom, obdarzać okolicznych mieszkańców lepszymi i większymi plonami. Cień lipy dawał ludziom zdrowy odpoczynek, sny zaś wręcz prorocze.

Obok lipy znajduje się kapliczka św. Jana Nepomucena, patrona powodzian. Cieszy się on na tym terenie szczególnym kultem. Dulcza Wielka położona nad rzeczką Jamnica narażona była często na jej wylewy. W krajobrazie i tradycji te sąsiadujące ze sobą obiekty stały się nierozłączne ˗ kapliczka ze św. Janem Nepomucenem i lipa jako drzewo opiekuńcze, przynoszące dostatek, cień i miód. Z racji tego sąsiedztwa, drzewo często nazywane jest lipą św. Jana Nepomucena.

Jeszcze jedną, wielką zaletę ma lipa św. Jana Nepomucena ˗ zjednoczyła społeczność lokalną w sprawie ustanowienia jej pomnikiem przyrody, a wcześniej wypromowania na drzewo roku 2020. Zaangażowało się w to działanie wiele różnych instytucji, stowarzyszeń, czy osób prywatnych. Na podkreślenie zasługują przede wszystkim postawa właściciela gruntu, na którym rośnie nasza lipka, i miejscowego regionalisty Andrzeja Ziobronia. To od nich wyszła inicjatywa, aby ustanowić ją pomnikiem przyrody i poprawić jej stan zdrowotny. Oprócz LOP OP firmującej działania związane z lipką Jana Nepomucena zaangażowały się: Stowarzyszenie Nasze MIASTO Radomyśl Wielki, Zespół Szkolno-Przedszkolny w Dulczy Wielkiej, sołtys i rada sołecka Dulczy Wielkiej, LKS Jamnica Dulcza Wielka, rada parafialna z Parafii Trójcy Przenajświętszej w Dulczy Wielkiej, burmistrz i radni z rady miejskiej Radomyśla Wielkiego, nadleśnictwo Dąbrowa Tarnowska i Mielec, Stowarzyszenie Twórców Kultury Plastycznej im. Jana Stanisławskiego w Mielcu.

W naszym regionie w ostatnich latach lipa kwitnie najczęściej już w połowie czerwca. Co się wtedy dzieje? Atakuje wszystkie nasze zmysły niesamowicie upojnym zapachem ogrzanym dodatkowo przez silne promienie słoneczne, złotobiałym kolorem wprawdzie drobnych, ale jakże licznych kwiatów. Z bliższej i dalszej okolicy ściągają całe roje brzęczących owadów, głównie pszczół i trzmieli zbierających nektar z lipowego kwiatu. Panuje jeden wielki rejwach, to znak, że do Dulczy Wielkiej nadciąga lato.

Nasza lipka musi się u nas dobrze czuć i ma wszystko to, czego potrzebuje, bo pomimo położenia na skraju rozległych pól mrozów się specjalnie nie lęka, owady nie stanowią dla niej wielkiego zagrożenia. Jak to jednak lipa, jest bardzo delikatna, a przez lata swego istnienia, sporo przeszła. Wzdłuż pnia na wysokości około 2-3 metrów ciągnie się pionowa szpara, zapewne wypełniona w środku próchnem, dlatego na początku wydawało nam się, że najprawdopodobniej konieczna będzie jej pomoc. Nasze wątpliwości częściowo rozwiał wezwany do niej ekspert dendrolog, twierdząc iż według najnowszej wiedzy drzewo powinno się samo obronić, wytwarzając dużo bardziej wytrzymałą warstwę drewna izolującego od żywej tkanki. Jednak dopiero po przeprowadzeniu dokładnego badania, zaplanowanego na grudzień tego roku, będziemy wiedzieli, w jakim stanie zdrowotnym jest lipa św. Jana Nepomucena.

Lipa robi wrażenie na zwykłych ludziach, a co dopiero czują wrażliwe dusze artystyczne? - mogliśmy się już wielokrotnie przekonać, studiując dzieła naszych literatów, rzeźbiarzy czy malarzy. Do naszej lipy najbardziej pasuje fragment poematu „Na lipę słowiańską” Teofila Lenartowicza:

Lipo zielona, drzewo ojczyste,

Co do mnie kwiaty strząsasz złociste,

I cień daleki rzucasz dokoła –

Drzewo rodzinne, ozdobo sioła. […]

Twoich gałęzi mnogie ramiona,

Jako słowiańskie nasze plemiona [...]

Nasza lipa stała się natchnieniem dla zaprzyjaźnionego z nami artysty. Wiesław Skowroński namalował na płótnie drzewo i kapliczkę św. Jana Nepomucena. Zdjęcie tego obrazu załączyliśmy do składanego przez nas wniosku.

Z okazji przypadającego 10 października Światowego Dnia Drzewa rozpoczęliśmy kampanię promującą lipę drobnolistną rosnącą w miejscowości Dulcza Wielka. Drzewo w wieku ponad stu lat (150-170) ma około 430 cm obwodu na wysokości piersi, kilkanaście metrów wysokości (15-17) i pokrój wcale nie przypominający typowej lipy, korona jest szeroka (około 22-24 m), wielka (powierzchnia rzutu korony ok. 416 m², obwód ok. 80 m). Zapewne dlatego, że rośnie samotna od początku, konary ma bardzo nisko.

Z inicjatywy Okręgu Podkarpackiego LOP w Rzeszowie i społeczności lokalnej zgłosiliśmy Lipę św. Jana Nepomucena w konkursie na drzewo roku 2020. Zachęcamy do oddania swojego głosu na stronie internetowej: http://www.drzeworoku.pl/?tree=1#section-7

            Hubert Sobiczewski

Tym bardziej przykre jest, kiedy znajduje się martwego osobnika tego bociana, a w takiej sytuacji znaleźli się leśnicy z Nadleśnictwa Kolbuszowa. Podczas wykonywania czynności służbowych, we wtorek 19 maja, leśniczy wraz z podleśniczym natknęli się na takie przykre znalezisko. W związku z tym, że bocian czarny to duża rzadkość, a istniało przypuszczenie popełnienia ewentualnego przestępstwa sprawa została zgłoszona na Policję.

Bocian podczas oględzin został zabrany również do lecznicy weterynaryjnej. Przeprowadzono w niej badania podczas, których ustalono że ptak był silnie zarobaczony. Była to najbardziej prawdopodobna przyczyna jego śmierci.

Dzięki informacjom uzyskanym od tych instytucji wiemy, że ten osobnik bociana padł z przyczyn naturalnych. Niestety w naturze zdarzają się przypadki takiego pasożytnictwa, które prowadzą do śmierci zwierzęcia.

Kinga Mazur

W ostatnich tygodniach możemy cieszyć się typowo wiosenną pogodą, kiedy to okresy ciepła, przeplatają się z mokrymi i zimnymi dniami. Gdy nastają trochę wyższe temperatury, ciężko nam usiedzieć w domu i ruszamy na spacery na świeżym powietrzu.

Odwiedzając leśne ostępy, obserwujemy wybudzoną z zimowego snu przyrodę i zdarza się nam niejednokrotnie zauważyć podloty ptaków, chowające się pod krzewami, lub przy odrobinie szczęścia ukrytą w zaroślach młodą sarnę. Rozglądamy się zdziwieni, że nigdzie nie ma ich rodziców i myślimy jak pomóc. Tylko takie młode zwierzaki zazwyczaj wcale nie potrzebują naszej pomocy, a ich dotykanie, czy głaskanie może mieć dla nich i ich rodziców opłakane skutki.

Na przykład samica sarny, zwana kozą, rodzi swoje młode w odosobnieniu, a później pozostawia je w ukryciu, gdzieś w wysokich trawach, właśnie po to, aby ochronić je przed drapieżnikami. W pierwszych dniach życia, młode koźlę jest odwiedzane przez swoją mamę i regularnie karmione. Podobnie jest z młodymi ptakami, gdy wychodzą z gniazda i uczą się latać. Niejednokrotnie kryją się w zaroślach, albo na ziemi pod najbliższymi krzewami, głośno nawołując rodziców, którzy przylatują i przynoszą różne smaczne kąski.

Zwierzęta mają różne taktyki przetrwania i doskonale sobie radzą same. Pamiętajmy, żeby nie zabierać młodych zwierząt z lasu, a być może kiedyś spotkamy je jeszcze podczas leśnego spaceru, gdy będą już dorosłe?

Kinga Mazur

W ten sposób dbamy o zachowanie trwałości lasu, tak abyśmy mogli cały czas korzystać z jego dobrodziejstw.
Z upływem kwietnia w naszym nadleśnictwie zakończyliśmy tegoroczne prace związane z odnowieniem lasu. Na powierzchni około 64 ha (co równa się powierzchni 64 boisk piłkarskich) posadziliśmy blisko pół miliona sadzonek różnych gatunków drzew. W przeważającej większości były to sadzonki sosny zwyczajnej, jednak sadziliśmy także takie gatunki jak dąb, buk, brzoza, świerk, lipa, grab, czy olsza.
W kolejnym wieku z drewna z tych małych sadzonek, które posadziliśmy teraz, będą korzystać nasze dzieci i wnuki.
                                                                                                                             Tekst: Paweł Jabłoński
                                                                                                                             Fot. Kinga Mazur

Przypominamy, że w naszej szkółce leśnej wciąż trwa sprzedaż sadzonek. Mija już okres wiosennych przymrozków i zaczyna się sezon na wiosenne porządki w ogródkach. Zapraszamy do zakupu sadzonek gatunków lasotwórczych, jak i krzewów ozdobnych.

Nasze sadzonki sosny zwyczajnej można zakupić również na OLX.

Sprzedaż jest prowadzona w szkółce leśnej w Świerczowie

od poniedziałku do piątku w godzinach 7⁰⁰ - 14⁰⁰

Więcej informacji można uzyskać pod numerem telefonu 603- 953- 039

Wiosna to czas, w którym wydaje się, że wody mamy pod dostatkiem, bo przecież, gdy śniegi topnieją to oddają ją powolutku do środowiska, tworząc rezerwy aż do lata. Być może kiedyś tak faktycznie bywało. Niestety w ciągu ostatnich lat zauważamy, że zimą śniegu jest bardzo niewiele, a stosunkowo wysokie temperatury sprawiają, że topi się zanim zdąży napadać jakaś grubsza warstwa.

Tu właśnie rodzi się problem, bo ciepło grzejącego coraz wyżej słońca i coraz dłuższe dni zachęcają nas z kolei do działania w przydomowych ogródkach i na polach. I bardzo dobrze – trzeba „wybudzić się z zimowego odrętwienia” i wyjść na świeże powietrze. Pamiętajmy jednak, że ciepłe promienie słońca oraz delikatnie wiejący wietrzyk nie tylko nas ogrzewa i miło porusza gałęziami drzew, ale ma również swoją ciemną stronę. Potrafi on również wysuszać wierzchnie warstwy gleby, ściółkę w lesie, czy też trawy na łąkach. Taki miły, niewinny wietrzyk często bardzo skutecznie doprowadza do rozniecenia pożaru i przeniesienia go na coraz to większe obszary.

Ważne jest zatem, aby przy wiosennych porządkach nie wypalać traw, ponieważ ogień jest zabójczy dla wielu małych stworzeń, które skrywają się wśród roślinności przed drapieżnikami. Istnieje również poważne ryzyko, że ogień przeniesie się w nieprzewidzianym przez nas kierunku i pożar strawi naszą ulubioną samotną jabłonkę, rosnącą na miedzy, stodołę, czy całe połacie rosnącego do tej pory nieopodal lasu.

                       Autor tekstu: Kinga Mazur

Ministerstwo Środowiska poinformowało o przekazaniu przez Lasy Państwowe dwóch milionów złotych dla szpitali, w tym RDLP w Krośnie przekazała 210 tys. złotych, m.in.: 80 tys. dla Centrum Medycznego w Łańcucie na zakup respiratora i środków ochrony indywidualnej, 24 tysiące dla Szpitala Powiatowego w Mielcu, Oddział Obserwacyjno-Zakaźny również na zakup respiratora. Ze środków Lasów Państwowych skorzysta łącznie osiem placówek medycznych w regionie zaangażowanych w zwalczanie pandemii.

Więcej na: https://www.facebook.com/notes/ministerstwo-%C5%9Brodowiska/lasy-pa%C5%84stwowe-przeznacz%C4%85-dwa-miliony-z%C5%82otych-na-walk%C4%99-z-epidemi%C4%85/150955716453325/?__tn__=-R

                                                                               Tekst: Edward Marszałek

                                                                     rzecznik prasowy RDLP w Krośnie

W ramach „Weź lekcję z lasu” leśnicy będą codziennie zamieszczać kolejne odcinki filmów z cyklu „Ścieżką przez las”. Warto też zaglądać na profile na FB RDLP w Krośnie i podległych jej nadleśnictw, gdzie codziennie zamieszczane są informacje o leśnych ciekawostkach.

- Nie wprowadzamy zakazu wstępu do lasów w zasięgu naszej dyrekcji, ale apelujemy o rozwagę w okresie obowiązywania stanu epidemii, o zachowanie odległości na leśnych parkingach i ścieżkach turystycznych – zaznacza Grażyna Zagrobelna, dyrektor RDLP w Krośnie. - To nie jest czas na wspólne biwakowanie, grillowanie czy grupowe spacery po lesie. Wspólnie ze służbami sanitarnymi APELUJEMY o odpowiedzialne zachowanie się i najlepiej zostańcie Państwo w domu. Jeśli jednak zdecydujecie się na wyjście, prosimy o zastosowanie się do zasad, które prezentujemy na infografikach.

W ramach „Weź lekcję z lasu” można już obejrzeć film o krzewach https://www.facebook.com/RDLPkrosno/videos/1508607992632221/

i o drzewach: https://www.facebook.com/RDLPkrosno/videos/566931383920588/

Zapraszamy do oglądania.

                                                                               Tekst: Edward Marszałek

                                                                     rzecznik prasowy RDLP w Krośnie

Kto nie ma przydomowego ogródka, w którym może się zabrać za wiosenne porządki, może wybrać się na spacer do lasu. Ważne jest jednak, aby przestrzegać paru zasad, które sprawią, że będziemy mogli zdrowo i przede wszystkim bezpiecznie korzystać z lasu.

W trosce o zdrowie swoje i innych należy pamiętać, aby unikać miejsc popularnych, zatłoczonych, z których korzysta wiele osób. Podczas leśnej wizyty może się zdarzyć, że spotkamy innych spacerowiczów – zachowajmy rekomendowany przez służby sanitarne bezpieczny dystans 1-1,5 m. Podjeżdżając na parking przy naszej ulubionej ścieżce, zwróćmy uwagę na to, czy nie stoi na nim już kilka aut. Może warto wtedy wybrać się w inne, alternatywne miejsce? Pomoże nam w tym mapa, która jest dostępna na stronie internetowej: https://www.bdl.lasy.gov.pl/portal/mapy.

Pamiętajmy jednak o najważniejszym – po powrocie do domu dokładnie umyjmy ręce, tak jak to od dzieciństwa, ten nawyk wpajali w nas rodzice. Dziś ich hasło po powrocie z podwórka: „A rączki umyłeś?” jest jak najbardziej aktualne i mile widziane.

Kinga Mazur

KOMUNIKAT

Szanowni Państwo,

Z uwagi na przeciwdziałanie rozprzestrzeniania się koronawirusa, Nadleśnictwo Kolbuszowa informuje, że podczas sprzedaży detalicznej drewna i sadzonek przyjmowane będą jedynie płatności za pomocą kart płatniczych i kredytowych.

Istnieje możliwość zakupu na przedpłaty po wcześniejszym uzgodnieniu z Leśniczymi.
Przedpłaty przyjmowane są w formie przelewu na numer konta bankowego: 07 1020 4405 0000 2202 0407 0553 PKO BP

Kasa nadleśnictwa będzie nieczynna do odwołania.

Dziękujemy za zrozumienie.

KOMUNIKAT W SPRAWIE LASÓW NIEPAŃSTWOWYCH

W związku z zaistniałym zagrożeniem epidemiologicznym związanym z rozprzestrzenianiem się koronawirusa SARS-CoV-2 Nadleśnictwo Kolbuszowa informuje, że ze względów bezpieczeństwa  ogranicza  się do niezbędnego minimum przyjmowanie stron osobiście oraz prowadzenie cechowanie drewna w terenie na terenie gmin: Kolbuszowa, Dzikowiec, Raniżów, Niwiska, Cmolas oraz Majdan Królewski.

 W każdej sprawie można kontaktować się telefonicznie i mailowo (kolbuszowa@krosno.lasy.gov.pl).

 Jeżeli wycinka drzew w lesie prywatnym nie jest pilna, to wykonajmy ją w późniejszym terminie.

KOMUNIKAT

Szanowni Państwo,

Z uwagi na przeciwdziałanie rozprzestrzeniania się koronawirusa, postanowiliśmy wprowadzić następujące działania:

- odwołujemy wszystkie zajęcia edukacyjne, zarówno w Centrum Edukacji Ekologicznej nadleśnictwa, jak i w placówkach oświatowych

- wszystkich interesantów prosimy o załatwianie spraw mailowo lub telefonicznie

- jeżeli uważacie Państwo, że Wasz przyjazd do nadleśnictwa jest niezbędny, to prosimy o wcześniejsze umawianie się telefonicznie

- Po przyjeździe do biura nadleśnictwa prosimy kierować się bezpośrednio do osoby, z którą wcześniej umówiliście się Państwo telefonicznie.

Nie jest to łatwy czas dla nas wszystkim, ale wierzymy, że spokój, opanowanie i przestrzeganie zaleceń Ministerstwa Zdrowia pozwoli na skuteczną walkę z wirusem.

Dziękujemy za zrozumienie.

Brzmi jak coś bardzo skomplikowanego? Jest to nic innego jak określenie ilości i jakości planowanego do pozyskania drewna. Dzięki szacunkowi brakarskiemu uzyskujemy informacje, ile i jakiej jakości drewno uzyskamy po wycięciu drzew.

Generalnie podczas szacunków brakarskich wykorzystujemy trzy metody:

• Metoda posztuczna, która polega na tym, że każde drzewo oddzielnie podlega ocenie wymiarów i jakości, pod kątem jego przyszłej przydatności użytkowej. Jest to metoda najdokładniejsza, ale jednocześnie najbardziej pracochłonna i czasochłonna.
• Metoda powierzchni próbnych, z których wyniki odnosi się do całości drzewostanu.
• Szacowanie na podstawie wyników z lat ubiegłych, stosowane przeważnie w drzewostanach jednogatunkowych i jednowiekowych. Jest to metoda najmniej pracochłonna, ale i niestety najmniej dokładna.

Szacunki brakarskie są z reguły wykonywane rok wcześniej, niż cięcia na danej powierzchni. Na początku leśniczy typuje powierzchnie, które będą w danym roku podlegać szacunkom. Opiera on swój wybór na Planie Urządzenia Lasu oraz na własnych doświadczeniach – umiejętności określenia, gdzie potrzebne jest wykonanie zabiegu. I teraz dopiero się zaczyna najwięcej pracy… Leśniczy wraz z podleśniczym zaznaczają farbą o odpowiednim kolorze granice szacowanej powierzchni, a następnie drzewa, które będą usuwane.

          Na trzebieżach, czyli w lesie, który jest jeszcze we wczesnym stadium rozwoju – wyznaczane są pojedyncze drzewa, które są gorsze od innych pod względem hodowlanym i jakościowym, np. są krzywe, zasiedlone przez owady lub grzyby, czy mają rozwidloną koronę oraz te, które przeszkadzają w prawidłowym wzroście i rozwoju drzewom najlepszej jakości.

          Na zrębach, czyli w lesie, który osiągnął już optymalny wiek pod względem przydatności jakościowej drewna, wyznaczane do wycięcia są wszystkie drzewa lub ich część, w zależności od rodzaju prowadzonej tzw. rębni, których jest 5 rodzajów i aż 14 form!

          Wyznaczone drzewa są mierzone i wprowadzane do raptularza terenowego, czyli specjalnego formularza, na którym zapisuje się trzy parametry: średnicę mierzoną na tzw. pierśnicy, czyli na wysokości 1,3 m od ziemi, wysokość drzew oraz klasę jakości drewna.

          Kolejnym etapem są prace biurowe. Wyniki terenowych pomiarów wprowadzamy do naszego systemu informatycznego i wysyłamy do nadleśnictwa, gdzie dane te są przetwarzane i tworzony jest plan cięć na kolejny rok dla całego nadleśnictwa.

          W jednym leśnictwie to najczęściej kilkanaście hektarów zrębów i ponad 100 hektarów trzebieży. Sporządzenie szacunków wymaga naprawdę wiele wiedzy, ale również mnóstwa czasu. Jest to jednak bardzo istotny element pracy leśnika, gdyż dzięki szacunkom wiemy, czy pozyskane drewno będzie wykorzystane do produkcji papieru, na elementy konstrukcyjne dachu, meble do naszych domów, czy może skrzypce, lub gitarę.

Tekst: Mateusz Maciąg

Mamy początek marca, zaczynają śpiewać ptaki i wiele roślin zakwitło, a zatem przyroda informuje nas, że wiosna już czeka w blokach startowych. My jednak wciąż myślimy o paleniu w piecu i o alarmujących nas informacjach o pogarszającym się stanie powietrza, ocieplającym się klimacie i smogu. Jak palić bez smogu, gdy mamy piec na drewno? Czy to w ogóle możliwe? Odpowiedź nie jest taka oczywista, ponieważ faktycznie nieodpowiedni sposób palenia w piecu może uwalniać do środowiska mnóstwo dymu wraz ze szkodliwymi substancjami, a nasz komin będzie wołał o czyszczenie częściej niż powinien.

Jak zatem temu zapobiec? Wystarczy przestrzegać kilku ważnych zasad. Pierwszą, najważniejszą z nich jest palenie wysuszonym drewnem. Drewno w zależności od gatunku, należy suszyć rok, lub nawet 2 lata, ponieważ świeże drewno ma około 80% wilgotności, a jest to zdecydowanie za dużo, żeby przeznaczyć takie drewno do spalenia. Ważny jest również sposób rozpalania drewna. Ułożone w piecu lub kominku drewno trzeba zawsze rozpalać od góry, ponieważ w ten sposób ograniczamy wytwarzanie się dymu i palimy wydajniej.

Wszyscy, których nie przekonuje troska o środowisko, powinni wiedzieć, że palenie suchym drewnem oraz odpowiedni sposób rozpalania, pozwala zaoszczędzić więcej energii i znacznie obniżyć koszty ogrzewania. Ci natomiast, którzy lubią podążać za modą, powinni wiedzieć, że ostatnio bardzo modne jest bycie „eko”, a zatem – ekologiczne palenie w piecu, idealnie wpasowuje się w ten trend.

Kinga Mazur

Jest już nowy Biuletyn informacyjny, w którym podsumowaliśmy wydarzenia zeszłego roku. Jak w każdym kolejnym numerze, i w tym nie zabrakło formalności, czyli krótkich sprawozdań z posiedzeń Zarządu, informacji o liczbie członków, czy zestawienia dochodów i wydatków stowarzyszenia.

Oprócz tego, w naszym roczniku nie mogło zabraknąć podsumowania wszystkich wspólnych zawodów, takich jak XVII Turniej Piłki Siatkowej, X Mistrzostwa w Wędkarstwie Spławikowo-Gruntowym oraz XIV Regionalne Zawody Drwali. Będzie można również powspominać wyjazdy zawodowe, ponieważ jak co roku, zostały umieszczone krótkie sprawozdania i fotorelacje.

Poza opisaniem działalności naszego stowarzyszenia, pojawiła się w tym numerze nie lada gratka dla miłośników historii i ornitologii w formie tematycznych artykułów. Nie zdradzając szczegółów, zachęcamy gorąco do lektury wszystkich członków i sympatyków SITLiD.

Biuletyn w formie elektronicznej jest dostępny na stronie: http://www.krosno.lasy.gov.pl/pliki

Tekst: Kinga Mazur